تو را رحمی بباید یا مرا صبر، چه سازم چون نه آنست و نه اینست؟!

تو مرا آنقدر آزردی
که خودم کوچ کنم از شهرت .
بکنم دل ز دل چون سنگت، تو خیالت راحت
میروم از قلبت، 
میشوم دورترین خاطره در شبهایت
تو به من میخندی
و به خود میگویی:باز می آید و میسوزد از این عشق ولی
برنمیگردم ، نه! 
میروم آنجایی ک دلی بهر دلی تب دارد،
عشق زیباست و حرمت دارد.!
تو بمان!